Ο γιος μου δεν ήθελε να κάνει καμιά δραστηριότητα ποτέ. Δεν είναι ότι δεν τον ενδιέφερε τίποτα, απλά δεν ήθελε να "αναμετρηθεί" με τις δυνάμεις του και με άλλα παιδιά. Δεν ήθελε να νιώσει ότι δεν μπορεί να το κάνει ή ότι δεν είναι καλό. Κι όταν πίεσα λίγο τις καταστάσεις για να ξεκινήσει μπάσκετ που το λάτρευε, συνειδητοποίησα ότι κάποιες δραστηριότητες δεν είναι χρήσιμες στα παιδιά μόνο για να ανακαλύψουν τα ενδιαφέροντά τους και τις κλίσεις τους αλλά για να βιώσουν εμπειρίες και να μάθουν πράγματα για τον εαυτό τους. Ένα από αυτά και τα πιο σημαντικά είναι να μάθουν να χάνουν, δηλαδή να μάθουν να διαχειρίζονται μια ήττα.
Ο γιος μου δεν απολάμβανε τη δραστηριότητα, δυσκολεύτηκε να κρατήσει τη ρουτίνα, να βγει στο παρκέ, να συνειδητοποιήσει ότι δεν είναι καλός όσο οι άλλοι. Αλλά έμαθε ότι δεν χρειάζεται να είναι "μπασκετμπολίστας" για να απολαμβάνει το παιχνίδι. Δεν χρειάζεται να είναι τέλειος κάθε φορά που τον κοιτούν οι άλλοι να σουτάρει ή να μαρκάρει. Έμαθε ότι μπορεί να τα καταφέρει, ότι είναι δυνατός και μπορεί να διαχειριστεί μια απογοήτευση.
Σύμφωνα με τη κλινική νυροψυχολόγο και ψυχοθεραπεύτρια Βάλια Καρατοσίδη, η ανοχή στη ματαίωση είναι η πιο σημαντική δεξιότητα που οφείλουμε να μάθουμε σε ένα παιδί. Πρέπει να μάθει να χάνει και να απογοητεύεται. Η αυτορρύθμιση και ο αυτοέλεγχος θα τον βοηθήσουν να γίνει ένα ισορροπημένος ενήλικας.
Όπως λέει σε ανάρτησή της οι άνθρωποι που δεν έχουν μάθει να χάνούν είναι επιρρεπείς σε καταχρήσεις, εθισμούς, διατροφικές διαταραχές, ξεσπάσματα θυμού. Δεν έχουν μάθει να διαχειρίζονται τη δυσφορία που προκαλεί η απογοήτευση. Αντίθετα η αυτορρύθμιση σχετίζεται με αυξημένα επίπεδα ευτυχίας στην ενήλικη ζωή.
Όπως αναφέρει και η ψυχολόγος Φρόσω Φωτεινάκη σε ανάρτησή της "Η σύγχρονη νοοτροπία μας μαθαίνει να νικάμε, να γελάμε, να τα καταφέρνουμε, να επιτυγχάνουμε. Αυτό έχει σημασία.
Η ζωή όμως έχει ήττες, πόνο, αποτυχίες. Και εμείς μεγαλώνουμε παιδιά και εαυτούς που δεν μπορούν να συμφιλιωθούν με την ζωή, με όσα εμπεριέχει και φέρνει. Και εκεί ανθίζει το άγχος και η κατάθλιψη.
Και η αυτοεκτίμηση; Είναι τελικά το να γνωρίσουμε πόσο καλοί είμαστε; Ή να αγκαλιάζουμε και το δικαίωμα να μην είμαστε καλοί σε όλα;
Τροφή για σκέψη για το πώς μεγαλώνουμε τα παιδιά μας και τα εσωτερικά μας παιδιά".
Οι γονείς οφείλουμε να δείξουμε στα παιδιά μας πώς να αντιμετωπίζουν μια ήττα. Να είμαστε εκεί όταν μας χρειάζονται, να τους πούμε ότι "μια ήττα περνάει", ότι είναι φυσιολογικό που νιώθουν έτσι και να τους δείξουμε πως κι εμείς είμαστε δυνατοί και ισορροπημένοι κάθε φορά που βιώνουμε μια απογοήτευση.
Διαβάστε Επίσης
