Η Ειρήνη Μουρτζούκου έκανε παρέλαση για μήνες στην τηλεόραση - Κάθε της εμφάνιση την καθιστούσε ακόμα πιο ύποπτη, την ώρα που η ίδια όχι μόνο δεν αντιλαμβανόταν πόσο δύσκολη έκανε τη θέση της, αλλά απολάμβανε και τη δημοσιότητα - Σαν να ένιωθε ότι κέρδιζε επιτέλους την προσοχή που δεν είχε από παιδί...
Σοκαρισμένο παρακολουθεί το πανελλήνιο τις εξελίξεις στην υπόθεση της Ειρήνης Μουρτζούκου, η οποία ομολόγησε στους αστυνομικούς τις δολοφονίες 4 παιδιών, εκ των οποίων τα δύο ήταν δικά της και το άλλο η μικρότερη αδερφή της.
Η 25χρονη έπαιζε "θέατρο" εδώ και 10 μήνες, εμφανιζόταν καθημερινά σε τηλεοπτικές εκπομπές, έδινε συνεντεύξεις και μιλούσε για οτιδήποτε άλλο εκτός από το τι συνέβη με όλα τα παιδιά που έφυγαν από τη ζωή, παρουσία της...
Συνεχώς κατηγορούσε όλους τους άλλους: τη μητέρα της, τις συντρόφους της, τους... συντρόφους των πρώην συντρόφων της, άλλους φίλους και γνωστούς, τους δημοσιογράφους και τους επιστήμονες που σχολίαζαν την υπόθεση.
Διατράνωνε ότι κάποιοι ήθελαν να την εξοντώσουν, να την ενοχοποιήσουν, να τη βάλουν στη φυλακή. Έκλαιγε και έχανε την ψυχραιμία της όταν αντιμετώπιζε τη μάνα της, γλύκαινε όταν αναφερόταν στη μητέρα του μικρού Παναγιώτη.
"Είχα έναν παππού να με σέρνει από τα μαλλιά, μια μαμά να νοιάζεται μόνο για τους γκόμενους της, να μου ρίχνουν όλη μέρα ξύλο και να πρέπει να προσέχω και τα παιδιά. Σας το λέω, ότι το έκανα, αλλά δεν ξέρω γιατί."
Περίμενε μήνες να κληθεί από την Ασφάλεια για να καταθέσει, καθώς έβλεπε όλους τους άλλους εμπλεκόμενους και μάρτυρες να περνάνε το κατώφλι της ΓΑΔΑ. Ανέμενε τη σειρά της, η οποία ήρθε και ήταν και η καθοριστική...
Με αυτόν τον τρόπο προσπαθούσε να χειριστεί όλο τον κόσμο: τους δημοσιογράφους, τους γιατρούς, τους γνωστούς της, την Αστυνομία, την κοινή γνώμη. Κάθε της τηλεοπτική εμφάνιση την καθιστούσε ακόμα πιο ύποπτη στα μάτια των τηλεθεατών, την ώρα που η ίδια όχι μόνο δεν αντιλαμβανόταν πόσο δύσκολη έκανε τη θέση της, αλλά απολάμβανε και τη δημοσιότητα. Ένιωθε ότι κέρδιζε επιτέλους την προσοχή που δεν είχε από παιδί...
Τα ψέματα, οι δικαιολογίες και οι υπεκφυγές
Άλλοτε σε υψηλούς τόνους και άλλοτε ήρεμη μπροστά στις κάμερες, προσπαθούσε να πείσει πως εκείνη ήταν το μεγάλο θύμα των όσων συνέβαιναν.
Όπως έλεγε, υπεραγαπούσε τα δικά της παιδιά και ποτέ δεν θα τα έβλαπτε. Τα ίδια ανέφερε και για τα υπόλοιπα βρέφη που πέθαναν στα χέρια της. Η ανατριχιαστική της ομολογία όμως, ήρθε να επιβεβαιώσει τους χειρότερους φόβους που υπήρχαν από την πρώτη στιγμή για την ίδια.
Η κάθε της εμφάνιση μελετημένη με προσοχή. Με τις εκφράσεις της μπροστά στις κάμερες προσπαθούσε να στείλει το μήνυμα της θυματοποίησής της, μιας μάνας που ανεβαίνει έναν Γολγοθά μετά τους θανάτους των παιδιών της και κατηγορείται από κάποιους άδικα.
Τα λόγια της πλαισίωναν την εικόνα που προσπαθούσε να χτίσει με προσοχή.
Από τότε που έδινε τις πρώτες συνεντεύξεις της, στις εκπομπές της Αγγελικής Νικολούλη και της Τατιάνας Στεφανίδου, μέχρι τους τελευταίους μήνες, το πνεύμα της ήταν ίδιο. Η ίδια απέδιδε από την πρώτη στιγμή τους θανάτους των βρεφών σε ιατρικά λάθη. Έλεγε πως δεν μπορούσε να αποτρέψει τις τραγικές καταλήξεις.
Μέσα από τις συνεντεύξεις της, η τότε 24χρονη προσπάθησε να εξηγήσεις τις αντιδράσεις της μετά τους θανάτους, επιχείρησε να δώσει απαντήσεις σε όσους άφηναν υπαινιγμούς για τη δική της στάση και φρόντιζε να αφήνει αιχμές στους γιατρούς.
Οι άντρες του Ανθρωποκτονιών που για μήνες αξιολογούσαν μαρτυρίες αλλά και αποτελέσματα εργαστηριακών αναλύσεων, εστίαζαν και σε μια σειρά από αντιφάσεις της 25χρονης.
Για το πρώτο επεισόδιο της Μαρίας - Φρειδερίκης, του δεύτερου παιδιού της, έδινε διαφορετική περιγραφή. Για τον πατέρα των παιδιών της, άλλο όνομα ανέφερε στην Τατιάνα Στεφανίδου κι άλλο όνομα είπε στις αρμόδιες υπηρεσίες που συνέταξαν την ιατροδικαστική έκθεση της κόρης της.
Οι κρίσιμες αντιφάσεις στις περιγραφές των θανάτων
Για τον θάνατο της αδελφής της το 2014 αρχικά έλεγε πως ήταν μικρή και δεν θυμόταν τα όσα συνέβησαν. Εν συνεχεία όμως, σε μια αποκαλυπτική συνέντευξη στην Τατιάνα Στεφανίδου, έδειξε να θυμάται περισσότερα.
Πολλές αντιφάσεις παρατηρήθηκαν και στις περιγραφές της για τον θάνατο του δεύτερου μωρού της, με την ίδια να λέει πως ήταν στο νοσοκομείο σε καθημερινή βάση και τη νονά του παιδιού να τη διαψεύδει και να επιμένει πως εκείνη φρόντιζε το παιδί καθώς η μητέρα έλειπε όλη την ημέρα.
Οι δικές της περιγραφές είχαν διαψευστεί και για τον θάνατο του μικρού Παναγιωτάκη. Όλες αυτές οι δηλώσεις και οι περιγραφές των δραματικών γεγονότων αξιολογήθηκαν με προσοχή και γέννησαν ερωτήματα.
Η ομολογία και τα κίνητρα
Αυτό που δεν έχει ξεκαθαρίσει ακόμα η Ειρήνη Μουρτζούκου είναι τα κίνητρά της. Γιατί σκότωνε τα μωρά; Είναι μόνο το μίσος που ένιωθε για τη μητέρα της; Και τι της έφταιγαν τα παιδιά των άλλων, αλλά και τα δικά της;
"Ο άνθρωπος που με οδήγησε σε ό,τι έκανα είναι η μάνα μου, που δεν νοιάστηκε ποτέ", λέει η 25χρονη και περιέγραψε στα στελέχη του Ανθρωποκτονιών ένα κακοποιητικό περιβάλλον.
"Το μόνο που έψαχνα πάντα ήταν η αγάπη της μάνας μου, μια αγκαλιά που ποτέ δεν μου έδωσε. Σας τα λέω όλα αυτά και κλαίω, γιατί είναι η μεγάλη μου πληγή. Η εύκολη λύση είναι να με κατηγορούν. Είχα έναν παππού να με σέρνει από τα μαλλιά, μια μαμά να νοιάζεται μόνο για τους γκόμενους της, να μου ρίχνουν όλη μέρα ξύλο και να πρέπει να προσέχω και τα παιδιά. Σας το λέω, ότι το έκανα, αλλά δεν ξέρω γιατί. Κάθε φορά θόλωνα εξαιτίας της μάνας μου", ανέφερε η Ειρήνη Μουρτζούκου για τη μητέρα της.
"Όταν τσακωνόμουν με τη μάνα μου, ήθελα να κάνω κακό. Κλείδωνε το μυαλό μου, θόλωνε το μυαλό μου, με κυρίευαν δαίμονες, δεν ήξερα τι έκανα… Μετά μετάνιωνα και προσπαθούσα να τα επαναφέρω στη ζωή, κάποιες φορές έκανα και ΚΑΡΠΑ. Το έκανα, μετάνιωνα και μετά το ξανάκανα", είπε στην απολογία της.
Τι λένε ειδικοί
Η εγκληματολόγος Έφη Λαμπροπούλου μίλησε για την ανατριχιαστική υπόθεση στον τηλεοπτικό σταθμό Action24. Όπως είπε, οι ανθρωποκτονίες παιδιών από τους γονείς και το κοντινό τους περιβάλλον είναι μία από τις πέντε συχνότερες αιτίες θανάτου στις αναπτυγμένες χώρες και από τις τρεις συχνότερες για παιδιά ενός έως τεσσάρων ετών. Και μάλιστα σε έρευνα που έχει γίνει σε 35 χώρες, το 19% γίνεται από τους γονείς και το 35% από το συγγενικό περιβάλλον.
Ως προς τους λόγους που μπορεί να κάνει κάποιος ένα τέτοιο έγκλημα, είπε: "Υπάρχουν διάφορα κίνητρα. Μπορεί να είναι είτε εκδίκηση, όχι συντρόφου ή συζύγου, αλλά μπορεί να είναι εκδίκηση κάποιου συγγενικού περιβάλλοντος λόγω της απόρριψης, της υποτίμησης, της εγκατάλειψης, της απώλειας. Μπορεί να είναι επίσης κάποια ψυχωτική παιδοκτονία, δηλαδή σε μια κατάσταση έξαρσης. Επίσης, μπορεί να είναι για να ελκύσει τη συμπάθεια ή την προσοχή".
Από την πλευρά του, ο ψυχίατρος Δημήτρης Οικονόμου, απαντώντας στην ερώτηση "Γιατί ομολόγησε τώρα και δεν το έκανε νωρίτερα;", επεσήμανε: "Η προσωπική μου άποψη είναι ότι η γυναίκα αυτή δεν φαίνεται -χωρίς να την έχω εξετάσει- να έχει τουλάχιστον μια εμφανή ψυχιατρική διαταραχή. Αυτή η γυναίκα κατάφερε με απίστευτο θράσος να προσπαθεί να παραπλανήσει όλο τον κόσμο και, όταν ο κλοιός έσφιξε και κατάλαβε ότι πλέον δεν μπορεί να ξεφύγει, τότε έσπασε.
Είναι πραγματικά εντυπωσιακό και εξοργιστικό πώς έβγαινε όλο αυτό το διάστημα στις τηλεοράσεις και τη βλέπαμε όλοι με ένα προφίλ αθώας περιστέρας. Θεωρώ ότι κατάλαβε τώρα ότι δεν μπορεί πλέον να κρύβεται και εκεί το παραδέχτηκε".
