Μιλούσα με ένα φίλο που δεν έχει κάνει παιδιά για το πόσο δύσκολα περνάω κάποιες μέρες και τις δυσκολίες που συναντάω στη διαπαιδαγώγηση του παιδιού, τώρα που έχει μεγαλώσει λίγο.
Μου έλεγε, λοιπόν, "τα παιδιά θέλουν όρια" και "έγω αν κάνω παιδί θα" και κάποια στιγμή χαμογέλασα. Μου λέει "εμένα το παιδί μου έτσι θα είναι, γιατί έτσι θα το έχω μεγαλώσει". Ναι κι εγώ αυτά έλεγα. Είναι τόσο δύσκολο για κάποιον που δεν έχει παιδιά να καταλάβει ότι το παιδί έχει δική του προσωπικότητα, δικές του προτιμήσεις και επιθυμίες. Πιστεύει ότι "επειδή έτσι θα το μάθω, έτσι θα κάνει".
Αλλά αν δεν έχεις περάσει ώρες με το παιδί σου, να το παρατηρείς, να το μαθαίνεις, να καταλαβαίνεις ότι "απλά δεν θα φάει αρακά και δεν πειράζει", όσο αρακά κι αν σε βλέπει να τρως, ότι δεν είναι μόνο οι αξίες και οι αρχές που του διδάσκεις αλλά και η δική του προσωπικότητα στην οποία εσύ πρέπει να προσαρμοστείς για να συνδεθείς μαζί του, τότε δεν ξέρεις τίποτα.
Για αυτό οι μαμάδες συνεννοούμαστε καλύτερα και δεν χρειάζεται να εξηγήσουμε γιατί δεν επιμείναμε στο "δεν θα φάω αρακά". Ακριβώς σε αυτή την "κατανόηση" αναφέρεται και η παιδίατρος Σουζάνα Κέμπερ σε πρόσφατη ανάρτησή της, όπου με χιουμοριστική διάθεση γράφει για όλα αυτά που κι εμείς μπορεί να λέγαμε πριν κάνουμε παιδιά σε σχέση με αυτά που είπαμε τελικά αφού κάναμε παιδιά:
1.Πριν κάνω παιδιά: "Εγώ δε θα γίνω σα τη μάνα μου, θα έχω υπομονή και δε θα φωνάζω ποτέ".
Μετά τα παιδιά: Δε φταίω εγώ που με φτάνουν στα όριά μου, εγώ ήμουν έτσι μικρή!
2.Πριν κάνω παιδιά: Τα δικά μου τα παιδιά δε θα τρέχουν σα κακομαθημένα γύρω γύρω στην ταβέρνα.
Μετά τα παιδιά:Τουλάχιστον τα δικά μου παίζουν και χαίρονται σα φυσιολογικά παιδάκια, δεν κάθονται στο τραπέζι κολλημένα σε μια οθόνη.
3.Πριν κάνω παιδιά:Το σπίτι θα είναι τέλειο, θα τα μάθω από μικρά να βοηθούν στις δουλειές.
Μετά τα παιδιά:Το σπίτι είναι τέλειο… σαν έργο αφηρημένης τέχνης: παιχνίδια, σνακ, κάλτσες παντού. Και πού χρόνος για συμμάζεμα; Τα πουλάκια μου έχουν διάβασμα!
4.Πριν κάνω παιδιά:Τα παιδιά μου θα τρώνε μόνο βιολογικά φρούτα και λαχανικά.
Μετά τα παιδιά:Φυσικά και τρώνε φρούτα, αγοράζω μόνο σοκολάτες με φράουλες βιολογικής καλλιέργειας.
5.Πριν κάνω παιδιά:Θα κάνουμε χειροτεχνίες, θα παίζουμε επιτραπέζια και θα περνάμε ποιοτικό χρόνο μαζί.
Μετά τα παιδιά:Δεν είναι ποιοτικός χρόνος οι ατελείωτες ώρες που περνάμε στο αυτοκίνητο στο πέρα-δώθε σε όλες τις δραστηριότητες;
6.Πριν κάνω παιδιά: Δεν θα περνούν ώρες μπροστά σε μια οθόνη σαν τα παιδιά των φίλων μου. Θα απασχολούνται δημιουργικά.
Μετά τα παιδιά: Μόνο όταν θέλω να κάνω μπάνιο, να μαγειρέψω, να απαντήσω σε email ή να σώσω το μυαλό μου.
7.Πριν κάνω παιδιά:Θα διαβάζουμε βιβλία.
Μετά τα παιδιά:Κάθε Σάββατο διαβάζουμε μαζί το μενού του σουβλατζίδικου και αποφασίζουμε τι θα παραγγείλουμε.
8.Πριν κάνω παιδιά:Θα συζητάμε για τα συναισθήματά μας.
Μετά τα παιδιά:Φυσικά και μιλάμε για τα συναισθήματά μας! "Άντε παράτα με", "Είσαι η πιο άδικη μαμά του κόσμου", "Δεν με καταλαβαίνεις ποτέ!", "Πάντα μου απαγορεύετε τα πάντα, ενώ τα άλλα παιδιά κάνουν ό,τι θέλουν!" και από μένα: "Όταν γίνεις κι εσύ μάνα θα καταλάβεις", "Εγώ, που έχω κάνει τόσες θυσίες για εσένα", "Θα με σκάσετε". Αυτά όλα δεν είναι υγιής έκφραση συναισθημάτων;
