Ας το πούμε ακόμα μια φορά στους εαυτούς μας για να το εμπεδώσουμε: "Όταν εκνευρίζομαι επειδή το παιδί δεν κάνει αυτό που του λέω, δεν φταίει εκείνο”. Μπορεί να μην έχουμε θέσει εμείς σωστά τα όρια, μπορεί να μην μας ακούει εκαιτίας του τρόπου που επικοινωνούμε μαζί του, μπορεί να είναι τόσο απασχολημένο που να μην μπορεί λόγω αναπτυξιακής φάσης να μας ακούσει. Τα μπορεί είναι πολλά, το γιατί εκνευριζόμαστε είναι δικό μας.
Εκνευριζόμαστε γιατί δεν μπορούμε να διαχειριστούμε το συναίσθημα εκείνη τη στιγμή. Όταν τα παιδιά μας αγνοούν μπορεί να ενεργοποιούν ένα εντελώς δικό μας τραύμα: "Ποτέ κανείς δεν μου δίνει σημασία” ή "κανείς δεν με αγαπά” ή "οι γονείς μου συνέχεια με αγνοούσαν”. Αυτό μπορεί να μας κάνει ανίκανους να διαχειριστούμε την κατάσταση με ψυχραιμία, αφού τα έντονα συναισθήματα δεν μας αφήνουν να δούμε την κατάσταση όπως είναι. Το παιδί δεν μας αγνοεί επίτηδες, απλά πρέπει να βρούμε τον τρόπο για να συνδεθούμε μαζί του.
Όταν το παιδί αγνοεί τα όρια – οι φυσικές και λογικές συνέπειες
Ακόμα κι αν κάνεις ψυχοθεραπεία για να διαχειριστείς τα τραύματα που μπορεί να κουβαλάς ή ακόμα κι αν θεωρείς ότι απλά είσαι κουρασμένος και ο εκνευρισμός σου δεν έχει να κάνει με κάποιο τραύμα που ενεργοποιείται, τότε καλό είναι κάθε φορά που νιώθεις ότι εκνευρίζεσαι, να χαλαρώνεις μερικά δευτερόλεπτα ώστε να μην καταλήξεις να φωνάζεις στο παιδί.
Το No1 tip για να μην εκνευρίζεσαι:
Παράδειγμα: "Έλα να φάμε”
- Χαλάρωσε και βρες λύσεις, μην φωνάξεις γιατί μετά θα νιώθεις τύψεις και δεν θα λύσεις το πρόβλημα
- Πλησίασε το παιδί και προσπάθησε να καταλάβεις γιατί σε αγνοεί
- Εάν είναι απασχολημένο με κάτι (ζωγραφίζει, βλέπει τηλεόραση, κοιτάζει το ταβάνι”, ρώτα με ενδιαφέρον "τι κάνεις;”
- Συνδέσου μαζί του συζητώντας λίγο για αυτό με το οποίο ασχολείται (τι ζωγραφίζεις, τι βλέπεις, τι σκέφτεσαι;)
- Επαίνεσε το παιδί για τη ζωγραφιά, τις απόψεις του ή τα χόμπι του. "Μα πόσο αφοσιωμένος είσαι” κλπ.
- Στη συνέχεια ξαναπές αυτό που είχες ζητήσει αρχικά: "Έλα στο τραπέζι να φάμε”.
