"Για μένα” λέμε στα παιδιά όταν τους ζητάμε κάτι και δεν το έχουν δεχτεί με την πρώτη φορά. "Θα φας μια ακόμα μπουκιά για μένα;” ή "θα φέρεις το τηλέφωνο για μένα” ή "τακτοποίησε το δωμάτιο σου, κάν'το για μένα, για τη μανούλα”.
Μια φράση που τη θυμόμαστε από τις γιαγιάδες μας και τις μαμάδες μας και δεν μπορούσαμε να αρνηθούμε ούτε εμείς. Μου το ζήτησε η μαμά, θα την κάνει χαρούμενη! Γιατί, όμως, οι ψυχολόγοι πιστεύουν ότι δεν πρέπει πια να τη λέμε στα παιδιά μας;
Όταν ζητάμε από ένα παιδί να κάνει κάτι "για εμάς”, για να μας ευχαριστήσουν ουσιαστικά, δεν καταλαβαίνουν γιατί πρέπει να κάνουν κάτι. Δεν καταλαβαίνουν γιατί πρέπει να τελειώσουν το φαγητό τους ή να τακτοποιήσουν το δωμάτιό τους.
Με αυτή τη φράση τα παιδιά:
-Πιστεύουν ότι βοηθάνε μόνο και μόνο για να σε ευχαριστήσουν
-Δεν καταλαβαίνουν ποιες είναι οι υποχρεώσεις τους στο σπίτι
-Δεν συνειδητοποιούν ότι οι δουλειές του σπιτιού γίνονται για να εξυπηρετείται όλη η οικογένεια
-Δεν μαθαίνουν να είναι υπεύθυνα, ευγενικά και να έχουν πρωτοβουλία στις δουλειές του σπιτιού, όπως το να τακτοποιήσουν πριν το ζητήσεις ή όταν δουν ότι πρέπει να γίνει μια δουλειά.
Πώς μπορείς να ζητάς κάτι:
-Θέλεις να τελειώσεις το φαγητό σου, ώστε να χορτάσεις και να πάμε να παίξουμε μετά;
-Θέλεις να τακτοποιήσεις τα παιχνίδια σου για να μην τα πατήσει κανείς και πέσει;
-Μπορείς να το βάλεις στη θέση του ώστε όταν το ξαναχρειαστείς να ξέρεις που είναι;
-Μπορείς να το πιάσεις προσεχτικά για να μην σπάσει;
-Θέλεις να βάλεις τα ρούχα σου στα άπλυτα ώστε να τα πλύνω και να είναι έτοιμα για το σχολείο;
