Ο "Βαρώνος Μινχάουζεν" επιστρέφει δέκα χρόνια μετά στο Θέατρο Βεάκη για να μας θυμίσει πως τα λάθη είναι απλώς στάσεις στη διαδρομή προς τη μάθηση. Την ίδια στιγμή, ο "Κύριος Βρομύλος" στο Θέατρο Τέχνης μιλά με χιούμορ και τρυφερότητα για τη συγχώρεση, τη διαφορετικότητα και τη δεύτερη ευκαιρία.
Με αφορμή τις δύο παραστάσεις, το TheMamagers.gr μίλησε με την Άνδρη Θεοδότου (θεατρική διασκευή) και τον Δημήτρη Δεγαΐτη (σκηνοθεσία) για τη δύναμη του παιδικού θεάτρου να γεννά ερωτήματα, να καλλιεργεί φαντασία χωρίς να γίνεται διδακτικό και να βοηθά τα παιδιά να συζητούν για τη φιλία, τη συνεργασία και την αποδοχή με έναν τρόπο φυσικό και ζωντανό, όπως το ίδιο το παιχνίδι.
Ο Βαρώνος Μινχάουζεν, που παρουσιάζεται στην Παιδική Σκηνή του Θεάτρου Βεάκη, είναι ένας ύμνος στη φιλία και τη συνεργασία. Μέσα από την παράσταση, τα παιδιά αντιλαμβάνονται πως τα λάθη είναι ευκαιρίες για μάθηση. Πώς μπορεί, λοιπόν, το παιδικό θέατρο να γίνει αφορμή για να συζητήσουν οι γονείς με τα παιδιά όλα αυτά τα σημαντικά μηνύματα;
Ακριβώς όπως το θέσατε — ένας ύμνος στη φιλία και στη συνεργασία. Μετά από δέκα χρόνια αποφασίσαμε να ζωντανέψουμε ξανά τις απίθανες ιστορίες αυτού του απίθανου ανθρώπου που ακούει στο όνομα Βαρώνος Μινχάουζεν. Και μπορούμε να πούμε με σιγουριά πως το βιβλίο, και ακόμη περισσότερο η παράσταση, δεν έχουν καμία πρόθεση να είναι διδακτικά.
Εμείς, ως δημιουργοί, μαζί με τους συνεργάτες μας, επιδιώκουμε να ωθήσουμε το παιδί — και το περιβάλλον του — σε έναν δημιουργικό διάλογο γύρω από τη σημασία της φιλίας, της διαφορετικότητας, της συνεργασίας και του ομαδικού πνεύματος.
Το θέατρο είναι μια τέχνη που εν δυνάμει μπορεί να ενώσει πολλές άλλες: τη μουσική, τις εικαστικές τέχνες, τον χορό, τη λογοτεχνία, τη φωτογραφία. Είναι, λοιπόν, ευλογία το θέατρο για παιδιά να γίνεται αφορμή τα παιδιά να συζητούν — όχι μόνο με τους γονείς τους, αλλά και στο σχολείο ή μεταξύ τους — για ζητήματα που μας απασχολούν όλους ως κοινωνία.
Ο Βαρώνος Μινχάουζεν έχει μια ομάδα φτιαγμένη από ανθρώπους που προέρχονται από διαφορετικές χώρες, μιλούν διαφορετικές γλώσσες, αλλά ο καθένας έχει μια ξεχωριστή ικανότητα που τον καθιστά απαραίτητο και αναντικατάστατο. Πώς αυτά τα νοήματα ενισχύουν την αυτοπεποίθηση των παιδιών;
Κάθε άνθρωπος είναι διαφορετικός — κι αυτό ακριβώς κάνει τον κόσμο μας ενδιαφέροντα. Ο καθένας έχει κάτι εντελώς δικό του, κάτι που τον χαρακτηρίζει και τον καθιστά μοναδικό.
Φανταστείτε να ήμασταν όλοι ίδιοι, εξωτερικά και εσωτερικά, στην ψυχή και στο πνεύμα. Θα ήταν τρομακτικό. Παλεύουμε σήμερα να ενισχύσουμε την αυτοπεποίθηση των παιδιών, να τους δείξουμε πως είναι σπουδαίο να είσαι διαφορετικός, να μπορείς να το εκφράζεις χωρίς φόβο ή ντροπή και να διεκδικείς τη θέση σου στον κόσμο — γιατί είσαι ένας και μοναδικός.
Η παράσταση μάς μαθαίνει ότι η φαντασία δεν είναι ψέμα, αλλά το πρώτο βήμα για να ζήσει κανείς τα πιο τρελά του όνειρα. Πώς αντιλαμβάνονται τα παιδιά τη φαντασία μέσα από την παράσταση;
Ο Βαρόνος Φρειδερίκος Ιερώνυμος φον Μινχάουζεν έζησε πραγματικά — και δεν ήταν ψεύτης, αλλά άνθρωπος της υπερβολής. Από την υπερβολή μέχρι το ψέμα υπάρχει τεράστια διαφορά. Όπως λέει και ο ίδιος: "Δεν υπάρχει τίποτα χειρότερο από το ψέμα."
Του άρεσε να αφηγείται ιστορίες, προσθέτοντας πάντα μια δόση υπερβολής. Ήταν, με λίγα λόγια, ένας υπέροχα υπέροχος αφηγητής.
Για να αναδείξουμε αυτή την υπερβολή, αποφασίσαμε — αντί για κλασικά σκηνικά και αντικείμενα — να χρησιμοποιήσουμε ένα ιδιαίτερο εύρημα, τεράστια υφάσματα, μέσα από τα οποία δημιουργείται όλος ο κόσμος του ήρωα: από ένα ποτήρι μέχρι… ένα φεγγάρι. Τα υπόλοιπα, τα αναλαμβάνει η φαντασία επί σκηνής.
Η παράσταση που επιμελείστε στο Θέατρο Τέχνης, "Ο Κύριος Βρομύλος", είναι μια ιστορία για την καλοσύνη, τη συγχώρεση, την αποδοχή της διαφορετικότητας και τις δεύτερες ευκαιρίες. Μιλά για τη φιλία και την οικογένεια. Θεωρείτε ότι απευθύνεται σε μεγαλύτερα παιδιά;
Ο Κύριος Βρομύλος είναι μια παράσταση για όλη την οικογένεια και για όλες τις ηλικίες. Ο David Walliams απέδειξε, ειδικά με αυτό το βιβλίο, το ταλέντο του να ενσωματώνει στο έργο του θεματικές που μας απασχολούν όλους, ασχέτως ηλικίας.
Διαθέτει μοναδική δεξιοτεχνία στο λόγο, στο χιούμορ και στην ικανότητά του να "γεφυρώνει" τις ηλικίες, ώστε το χάσμα των γενεών να φαίνεται σχεδόν ανύπαρκτο. Μέσα από το χιούμορ και με μεγάλη τρυφερότητα, μιλά στα παιδιά για την ανεργία, τις οικονομικές ανισότητες, τις ταξικές διακρίσεις, τον κοινωνικό αποκλεισμό, τον σχολικό εκφοβισμό και το ζήτημα των αστέγων.
Το παιδικό θέατρο μπορεί — χωρίς να γίνεται διδακτικό — να "διδάξει" ενσυναίσθηση και αλληλεγγύη. Εμείς δεν κάνουμε μάθημα, δίνουμε τροφή για σκέψη και συζήτηση μέσα από το θέατρο.
Ποιες είναι οι εντυπώσεις των μικρών θεατών από τις παραστάσεις σας;
Αυτή είναι μια ερώτηση που πρέπει να την κάνετε στους μικρούς μας φίλους! (γέλιο)
Εμείς αγαπάμε πολύ τη δουλειά μας και κάθε χρόνο προσπαθούμε να θέτουμε νέους στόχους και να ανεβάζουμε τον πήχη.
Είναι τελικά τα παιδιά το πιο "δύσκολο κοινό";
Είναι το πιο δύσκολο και απαιτητικό κοινό. Όπως έχουμε ξαναπεί, φέρουμε μεγάλη ευθύνη για ό,τι προσφέρουμε ως θέαμα, γιατί μέσα από τη δουλειά μας συμβάλλουμε στη διαμόρφωση του αυριανού θεατρόφιλου κοινού. Και αυτό, όσο υπερβολικό κι αν ακούγεται, είναι ένα τεράστιο βάρος.
Πώς μπορούν οι γονείς να προετοιμάζουν τα παιδιά — ειδικά τα μικρότερα — πριν πάνε στο θέατρο;
Πολύ σημαντική ερώτηση. Πρέπει να θυμόμαστε ότι το θέατρο είναι και χώρος εργασίας για πολλούς ανθρώπους. Όπως σε κάθε χώρο εργασίας, έτσι κι εδώ χρειάζεται σεβασμός, ώστε όσοι δουλεύουν πάνω και κάτω από τη σκηνή να μπορούν να αποδώσουν στο μέγιστο και να προσφέρουν ένα θέαμα αντάξιο των προσδοκιών του κοινού.
