Έχεις παρατηρήσει ότι πολλοί ενήλικες δεν ξέρουν τι σημαίνει "αναλαμβάνω μια ευθύνη”; Όταν ο σύζυγός σου πιστεύει ότι επειδή πήγε σουπερμάρκετ "ανέβαλε ευθύνη” για τα ψώνια, κάνει λάθος, αν εσύ είσαι εκείνη που έφτιαξες τη λίστα, φρόντισες να κρατήσεις τα παιδιά ώστε να πάει με την άνεσή του και του υπενθύμισες γύρω στις 5 φορές ότι πρέπει να πάει σήμερα "γιατί τελειώνει το γάλα” κι όχι αύριο όπως λέει.
Αναλαμβάνω μια ευθύνη δεν σημαίνει διεκπεραιώνω. Σημαίνει παρατηρώ, σκέφτομαι τι πρέπει να γίνει και το κάνω. Γιατί "το κάνω” είναι σχεδόν το μισό της ευθύνης. Το άλλο μισό έχει συχνά συναισθηματικό, πνευματικό και ψυχολογικό κόπο.
Πώς μπορούμε, λοιπον, να μάθουμε στα παιδιά μας να αναλαμβάνουν σωστά τις ευθύνες τους ώστε μια μέρα να γίνουν σωστοί σύντροφοι, εργαζόμενοι και πολίτες; Φυσικά πρέπει να τους δώσεις την ευκαιρία να δοκιμάσουν πράγματα, να αναλάβουν ευθύνες – ανάλογα με την ηλικία τους- και να τα καθοδηγήσεις σωστά σε κάθε παράλειψη ή λάθος.
Ένα πολύ ωραίο πείραμα είναι το σούπερμάρκετ: Μια μέρα πείτε στα παιδιά ότι θα αναλάβουν εκείνα τα ψώνια. Αφήστε τα να καταγράψουν τι λείπει από το σπίτι και τι χρειάζεστε και πηγαίνετε μαζί για ψώνια.
Θα σας εκπλήξει το πόσο εύκολα θα μπορέσουν να ψωνίσουν και πόσο εύκολα θα θυμούνται ποιες μάρκες επιλέγετε! Το μόνο σίγουρο είναι ότι όλη τη διαδικασία θα την ευχαριστηθούν, δεν θα γκρινιάξουν "θέλω κι αυτό”, θα αρχίσουν να παρατηρούν τις τιμές, αλλά και θα μάθουν πώς να κάνουν σωστή χρήση ενός προιόντος (ναι, δεν πατάμε την αντλία του σαμπουάν 5 φορές γιατί τελειώνει πιο γρήγορα!).
Φροντίστε ώστε να δίνετε ευκαιρίες στα παιδιά να αναλαμβάνουν δουλειές του σπιτιού ολοκληρωμένα και να διαμορφώνουν κι εκείνα το πρόγραμμα του σπιτιού ανάλογα με τις ανάγκες. Φτιάξτε μαζί ένα οργανόγραμμα για το πόσο συχνά πρέπει να γίνονται τα ψώνια, το ξεσκόνισμα, το σκούπισμα κλπ.
