Ας δούμε ποιοι είναι οι μύθοι που ισχύουν για το εκπαιδευτικό και επαγγελματικό μέλλον των παιδιών μας και πώς εμείς ως γονείς τους επαναλαμβάνουμε, ειδικά όταν πλησιάζει η "ώρα της κρίσης" των πανελληνίων εξετάσεων, δίχως να αναρωτιόμαστε σε ποιο κοινωνικό πλαίσιο γεννήθηκαν αυτοί οι μύθοι και ποιες κοινωνικές ανάγκες κάλυπταν.
√"Αν πετύχεις σε μία καλή σχολή, είναι εγγυημένη η επαγγελματική σου επιτυχία".
√"Προφανώς οι σχολές με χαμηλά μόρια δεν είναι αξιόλογες
√"Χωρίς πτυχίο δεν βρίσκεις δουλειά".
√"Χωρίς μεταπτυχιακό δεν μπορείς να βρεις δουλειά".
√"Πρέπει ακριβώς να ξέρεις τι θέλεις να σπουδάσεις, αλλιώς δεν μπορείς να πετύχεις κανέναν στόχο".
√"Αν αποφασίσεις να ασχοληθείς με κάτι διαφορετικό στα 25, από αυτό που ξεκίνησες να σπουδάζεις στα 18, έχεις χάσει πολύτιμο χρόνο και ο χρόνος, ως γνωστόν, είναι χρήμα".
√"Αν δεν ξέρεις τι θέλεις να σπουδάσεις στα 16, είσαι σε σχέση με τα υπόλοιπα παιδιά, ανώριμος/η".
Όλοι προφανώς οι ανωτέρω μύθοι καταρρίπτονται στην υπερβολή τους όχι μόνο γιατί είναι αφελές να προδικάζουμε με γενικεύσεις την ιστορία και την πορεία ενός ατόμου, αλλά και γιατί η εξέλιξη της αντιμετώπισης της εργασίας και εν γένει της σταδιοδρομίας είναι κάτι που αλλάζει συνεχώς στην εποχή μας σε σχέση με προγενέστερες εποχές.
Εποχή που χαρακτηρίζεται από γεωπολιτικές αναταραχές ,κινητικότητα, υβριδικές μορφές απασχόλησης, νέα επαγγέλματα που ούτε τα φανταζόμαστε, συμβάσεις έργου, μεταβαλλόμενο νομικό πλαίσιο, ενοικίαση εργαζομένων, αυτοαπασχόληση/άνοδος των startups, συνεχείς αλλαγές και αβεβαιότητα σε παγκόσμιο επίπεδο.
Όλα αυτά καθοδηγούν τους νέους, αλλά και γενικότερα το εργατικό δυναμικό στην ανάπτυξη πρωτεϊκής σταδιοδρομίας (Hall 1976, 2004) vs παραδοσιακής σταδιοδρομίας, όπου ίσχυε "το σπουδάζω, δουλεύω στο αντικείμενό μου, συνταξιοδοτούμαι από αυτό".
Ο Πρωτέας, θεός της ελληνικής μυθολογίας, είχε την ικανότητα να αλλάζει μορφές κατά βούληση, αλλά και να προβλέπει το μέλλον. Η πρωτεϊκή καριέρα λοιπόν, που καλείται να διαμορφώσει το άτομο, εμπεριέχει την έννοια της αυτενέργειας, της συλλογής εμπειρίας (όχι μόνο από την εκπαίδευση) την συνεχή ευελιξία και προσαρμοστικότητα και την αναγκαιότητα πρόβλεψης των εργασιακώνσυνθηκών.
Όλες οι έρευνες αποδεικνύουν ότι πλέον σε πολύ μεγάλο ποσοστό δεν θα κάνεις τη δουλειά που σχετίζεται με τις αρχικές σπουδές σου. Και αυτό δεν έχει να κάνει με την παγκόσμια κρίση μόνο, αλλά με τη διαφορετική νοηματοδότηση που θα δώσει η Γενιά Ζ κ η γενιά Α στην σχέση της με την εργασία, όσοι δηλαδή γεννήθηκαν αντίστοιχα από το 2000 /2010 και μετά και βάσει των ερευνών χαρακτηρίζονται ταυτόχρονα ως γενιές της τεχνητής νοημοσύνης , αλλά ταυτόχρονα πιο συντηρητικές γενιές.
Γενιές που δεν μπορούμε να κατανοήσουμε ούτε τα "θέλω" τους ούτε τις επαγγελματικές εξερευνήσεις κ συμπεριφορές τους, όχι γιατί δεν είμαστε σε θέση να το κάνουμε, αλλά πολύ απλά γιατί μας λείπουν οι πληροφορίες από το μέλλον για να το πετύχουμε, όπως εξάλλου έλειπαν σε κάθε προηγούμενη γενιά για την επόμενη.
Ευχαριστούμε την Μαρία Γεωργαλά, MSc Επικοινωνιολόγος - Σύμβουλος Σταδιοδρομίας (GCDF), Μέντωρ Επιχειρηματικότητας, Συγγραφέας
