Ως γονείς είναι δύσκολο να παρακολουθούμε τα παιδιά μας σε κοινωνικές καταστάσεις, με φίλους τους ή με τους δασκάλους, όπου με πείσμα θέλουν όλα “να γίνονται με τον τρόπο τους”. Όταν συζητάμε για τη συμπεριφορά τους συνήθως λέμε (ή μας λένε) πως μας “έχει πάρει τον αέρα”.
Αυτή η συμπεριφορά μπορεί να χαρακτηριστεί ως “δύσκολη” ή διαφορετική ενώ κάποιοι μπορεί να την θεωρούν ως “κακιά” ή “αυταρχική”. Ως γονείς αγχωνόμαστε γιατί από τη μία δεν ξέρουμε πώς ακριβώς να διαχειριστούμε το δικό μας παιδί κι από την άλλη φοβόμαστε την κριτική των άλλων.
Πώς μπορούμε, λοιπόν, να μιλήσουμε στα παιδιά ώστε από τη μία να μην νιώσουν ότι τα χαρακτηρίζουμε ως “δύσκολα” και από την άλλη να μπορέσουμε ως γονείς να θέσουμε όρια ακόμα και αν μας έχουν πάρει τον αέρα;
“Μου αρέσει που είσαι ειλικρινής αλλά ας βρούμε ένα τρόπο μαζί ώστε να χρησιμοποιείς πιο ευγενικές λέξεις”
“Δίνεις πολλές διαταγές. Μήπως να ρωτήσεις τους φίλους σου εάν τους αρέσει αυτό το παιχνίδι;”
“Βλέπω ότι θέλεις να παίξεις μόνο ό,τι σκέφτεσαι εσύ. Δεν θα ήταν καλύτερο να ρωτήσεις και τους φίλους σου τι θέλουν;”
“Μπορείς να διαλέξεις αυτό που θέλεις, αλλά μπορείς να αφήσεις και μένα να διαλέξω ό,τι θέλω”
“Βλέπω ότι θα ήθελες πολύ ο φίλος σου να κάνει αυτό που του λες. Αλλά εσύ το μόνο που χρειάζεται είναι να έχεις την ευθύνη του εαυτού σου”.
Διάβασε επίσης:
