Κάνουν αταξίες, δεν ακολουθούν τους κανόνες, γκρινιάζουν, άφησαν πάλι το δωμάτιο τακτοποίητο, μίλησαν άσχημα στη γιαγιά τους και δεν με αφήνουν να μιλήσω στο τηλέφωνο. Αυτές είναι μερικές από τις συμπεριφορές των παιδιών μου που με εκνευρίζουν, κυρίως γιατί μου υπενθυμίζουν ότι δεν μπορώ να βάλω όρια όπως πρέπει και ότι είναι... παιδιά κι εγώ πρέπει να τους μάθω πώς να φέρονται σωστά!
Τι σκέφτομαι, λοιπόν, κάθε φορά που τα παιδιά με εκνευρίζουν με τη συμπεριφορά τους ώστε να αντιδράσω με το σωστό τρόπο αλλά και να βρω τους τρόπους ώστε να τους καθοδηγήσω σε μια πιο σωστή συμπεριφορά:
1.Είμαστε ομάδα: Τα παιδιά, όπως κι εγώ, θέλουν μια ήρεμη καθημερινότητα. Απλά κάποιες φορές δεν ξέρουν πώς να το κάνουν. Αρκεί να τους δείχνω κάθε φορά πώς να ελέγχουν τα συναισθήματά τους και πώς να αντιμετωπίζουν τις προκλήσεις.
2.Πρέπει να βάζω όρια κι αυτό δεν σημαίνει ότι είμαι αυστηρή: Όταν τα παιδιά με εκνευρίζουν μάλλον σημαίνει ότι δεν έχουν καταλάβει ποια είναι τα όρια και οι κανόνες. Αρκεί να τους τα υπενθυμίσω και να παραμείνω ψύχραιμη και σταθερή!
3.Πειθαρχία σημαίνει εκπαιδεύω τα παιδιά, δηλαδή τους μαθαίνω πώς να επικοινωνούν τις ανάγκες τους με υγιή τρόπο και πώς να εκφράζονται με ευγένεια.
4. Δεν είναι όλα σημαντικά: Αν γκρινιάζει για το κίτρινο κύπελλο ή επειδή θέλει κομμένο το τοστ, έχω δικαίωμα να χαλαρώσω για λίγο. Δεν είναι ανάγκη να τρέξω να λύσω το πρόβλημα!
5.Μην φωνάξεις! Το λέω στον εαυτό μου κάθε φορά που εκνευρίζομαι και μου υπενθυμίζω ότι τα παιδιά χρειάζονται ψυχραιμία κι όχι έναν ενήλικα που δείχνει ότι δεν μπορεί να διαχειριστεί την κατάσταση!
Διαβάστε Επίσης
