Αν υπάρχει camp εκεί έξω, το έχουμε δοκιμάσει. Με φίλους, χωρίς φίλους. Με ποδόσφαιρο, με θεατρικό παιχνίδι, με πισίνα, με καπέλο και αντηλιακό. Camp σε πάρκο, σε μουσείο, παραδόξως όχι στο βουνό, με λεωφορείο που ήρθε (και συχνά δεν ήρθε ποτέ), camp σε άλλη γλώσσα. Φτηνό camp που το πλήρωσα με τύψεις και ακριβό camp που το πλήρωσα με άγχος. Με λίγα λόγια, έχω υπάρξει εκείνη η μαμά που κάθε Μάιο ανοίγει δεκαπέντε tabs στον υπολογιστή και αναζητά όλες τις πιθανές εναλλακτικές.
Κι επειδή οι εμπειρίες (και τα λάθη) είναι για να μοιράζονται, έφτιαξα μια λίστα με όλα όσα έμαθα στην πράξη — για να μη χρειαστεί να μάθεις κι εσύ με τον δύσκολο τρόπο. Γιατί το σωστό day camp δεν είναι απλώς ένας τρόπος να γεμίσεις δημιουργικά το καλοκαίρι του παιδιού. Είναι ένας τρόπος να κρατήσεις ζωντανή και τη δική σου ψυχική ισορροπία και να μειώσεις λίγο αυτές τις ενοχές που δεν μπορείς να είσαι λίγο περισσότερο με τα παιδιά το καλοκαίρι.
1. Σκέψου πρώτα εσένα
Ναι, ακούγεται κάπως. Αλλά πριν σκεφτείς δημιουργικότητα, κοινωνικοποίηση και άλματα αυτοβελτίωσης για το παιδί σου, σκέψου:
Πού βρίσκεται το camp; Βολεύει η μεταφορά ή θα μεταμορφωθείς σε Uber με deadline; Τι ώρες λειτουργεί; Υπάρχει πρόβλεψη για φύλαξη πριν/μετά το πρόγραμμα (γιατί το 9 με 1 μ.μ. δεν είναι "πρόγραμμα”, είναι πρόγευμα); Μία χρονιά σκεφτήκαμε ακόμα και sailing camp στη Γλυφάδα για να "μάθει το παιδί ιστιοπλοΐα". Και μένουμε Χαλάνδρι. Δεν το κάναμε, πάλι καλά. Πλέον, ό,τι και να προσφέρει το camp, αν δεν καλύπτει τα βασικά για εμένα και τα logistics μας σαν οικογένεια, δεν το συζητάω καν.
2. Ανακάλυψε τι "παίζει” στην περιοχή
Υπάρχουν camps για κάθε γούστο και κάθε παιδί: αθλητικά, καλλιτεχνικά, τεχνολογικά, θεατρικά, περιβαλλοντικά… Ρίξε μια ματιά στα Κέντρα Δημιουργικής Απασχόλησης, σε ιδιωτικά σχολεία, αθλητικούς ομίλους, πολιτιστικά κέντρα και σε μουσεία – πολλά προσφέρουν θερινά προγράμματα που δεν τα πιάνει εύκολα το μάτι σου. Έχω φίλη που μία χρονιά πήγε το παιδί της σε camp που οργάνωσε το φροντιστήριο αγγλικών (sic!) της γειτονιάς της κυρίως γιατί εκεί πήγαν οι φίλοι του. Και το έκανε με μισή καρδιά, αυτό το "πού πάω το παιδί μου τώρα". Τελικά; Πέρασε καλύτερα από κάθε καλοκαίρι, γιατί το φροντιστήριο είχε τεράστια αυλή όπου έπαιζαν όλη μέρα κάνοντας εξάσκηση και στα αγγλικά.
3. Μίλα με άλλες μαμάδες – αλλά με φειδώ
Το σχολικό WhatsApp group και η μαμά της Νεφέλης στην παιδική χαρά έχουν γνώμη – ενίοτε και πολύ χρήσιμη. Αλλά να θυμάσαι: ό,τι είναι παράδεισος για το παιδί της φίλης σου, μπορεί να είναι εφιάλτης για το δικό σου. Πάρε πληροφορίες, όχι αποφάσεις. Για παράδειγμα, εμείς μια χρονιά επιλέξαμε με φίλους να πάνε σε camp που είχε και μεταφορά με πούλμαν για να γλιτώσουμε κι εμείς και οι παππούδες τα πήγαινε έλα. Αυτό που δεν ξέραμε όμως είναι ότι θα περιμέναμε στη γωνία τάδε και τάδε για 45 λεπτά κάθε φορά το πούλμαν μέσα στη ζέστη και χωρίς να σε ενημερώνει κανείς σε πόση ώρα τελικά θα φτάσει λόγω κίνησης. Δεν το ξανακάναμε.
4. Ρώτα το παιδί (oπωσδήποτε)
Αν το παιδί είναι σε ηλικία που μπορεί να εκφραστεί (και να μη σου πει "δεν ξέρω, ό,τι θες”), ζήτα τη γνώμη του. Αν λατρεύει το ποδόσφαιρο αλλά το στείλεις σε καλλιτεχνικό camp επειδή είναι κοντά στο σπίτι, η γκρίνια είναι δεδομένη. Για τον δικό μου γιο, τα καλλιτεχνικά ήταν ό,τι πιο βαρετό μπορούσες να του πεις να κάνει. Το δοκιμάσαμε ένα Πάσχα, δεν ξαναπήγαμε ποτέ. Η συμμετοχή του στην επιλογή αυξάνει και τις πιθανότητες να το χαρεί.
5. Δώσε σημασία στους ανθρώπους, όχι μόνο στο πρόγραμμα
Μπορεί το πρόγραμμα να περιλαμβάνει τα πάντα: από μαγειρική και Γερμανικά μέχρι capoeira. Αλλά αυτό που κάνει τη διαφορά είναι ποιος το τρέχει. Ζήτα να γνωρίσεις τους υπεύθυνους, μάθε ποιοι θα είναι οι εμψυχωτές, τι εμπειρία έχουν και πώς χειρίζονται θέματα ασφάλειας, εντάξεων, "δεν θέλω να παίξω” και "θέλω τη μαμά μου τώρα”. Επίσης, οι υπεύθυνοι των παιδιών για κάθε γκρουπ σε αρκετά camps μπορεί να είναι 20+ ετών χωρίς ιδιαίτερη εμπειρία - καλό είναι να ρωτήσεις τι εμπειρία και τι γνώσεις έχουν, ειδικότερα αν τα παιδιά μπαίνουν και σε πισίνα.
6. Εκδρομές, φαγητό, εγκαταστάσεις κλπ
Φαγητό φέρνουν από το σπίτι ή παρέχεται; Έχουμε δοκιμάσει και τις δύο εκδοχές. Αν φάει εκεί, συνήθως δε θα φάει πολύ (μικρές μερίδες) και θα φάει και στο σπίτι όταν επιστρέψει. Αν του δώσεις τάπερ με σπιτικό φαγητό, πρέπει να ρωτήσεις αν μπορούν να ζεστάνουν, αλλιώς να παίρνει σάντουιτς. Οι εκδρομές που κάνουν σε μουσεία, πάρκα περιπέτειας και όλα αυτά που δεν προλαβαίνουμε να τους πάμε εμείς είναι ενδιαφέροντα, αλλά και εκεί έκανα επιλογή, γιατί δεν γνώριζα τους ανθρώπους που θα τους πρόσεχαν. Δηλαδή είπα όχι σε εκδρομή στη θάλασσα γιατί φοβόμουν τον έλεγχο τόσων παιδιών αλλά ναι στο πάρκο περιπέτειας. Όσο για τις εγκαταστάσεις, αυτό που ελέγχω πλέον είναι τα αποδυτήρια να είναι καθαρά και αν έχει σημεία με σκιά για να μην καίγονται όλη μέρα κάτω από τον ήλιο.
Πάντως το summer camp δεν είναι (και δεν πρέπει να είναι) συνέχεια του σχολείου. Μην πέσεις στην παγίδα του "να γεμίσει το καλοκαίρι με δραστηριότητες”. Αν είναι ήδη κουρασμένο το παιδί, ένα πιο "χαλαρό” camp ίσως του ταιριάζει περισσότερο.
