H πειθαρχία δεν έχει να κάνει με τον έλεγχο. Με το εγώ είμαι ο γονιός κι εσύ είσαι το παιδί. Πειθαρχία σημαίνει σεβασμός, σημαίνει μαθαίνω από κάποιον που με καθοδηγεί σωστά.
Οι γονείς θέλουμε τα παιδιά μας να έχουν άποψη, να εκφράζονται και να έχουν την ελευθερία να είναι παιδιά της ηλικίας τους. Συχνά, όμως, η κούραση που νιώθουμε, η αδυναμία μας να ελέγξουμε εμείς οι ίδιοι τα συναισθήματά μας και τα ξεσπάσματά μας εκφράζεται με φωνές, τιμωρίες και ό,τι είχαμε συνηθίσει κι εμείς από τα παιδικά μας χρόνια.
Αν δούμε τα ξεσπάσματα, τις αταξίες, τις γκρίνιες των παιδιών ως κάτι φυσιολογικό για την ηλικία τους και ως αφορμές για να μάθουν νέες δεξιότητες, τότε θα καταφέρουμε να χτίσουμε μια πειθαρχία που θα βασίζεται στη διδασκαλία δεξιοτήτων, στον σεβασμό και στην αγάπη.
Ας δούμε μερικά παραδείγματα πειθαρχίας:
-Αντί να πεις "Σταμάτα να το κάνεις αυτό", πες "αυτό δεν είναι ασφαλές. Ας δούμε τι μπορείς να κάνεις εναλλακτικά".
-Αντί να πεις "δεν διάβασες; Δεν έχει τηλεόραση!", πες "αν δεν έχεις κάνει τα μαθήματά σου, θα πρέπει να τα τελειώσεις πριν ανοίξεις την τηλεόραση".
-Αντί να πεις "με έχεις μουρλάνει. Σταμάτα επιτέλους!", πες "χρειάζομαι ένα λεπτό να ηρεμήσω αλλά μετά θα το συζητήσουμε".
-Αντί να πεις "χάλια τα έκανες, τώρα πρέπει να τα μαζέψεις και δεν έχει παγωτό!", πες "αυτό δεν πήγε καλά, θέλεις να προσπαθήσουμε μαζί;"
-Αντί να πεις "Μέχρι εδώ, δεν ακούς ποτέ!", πες "βλέπω ότι είσαι αφηρημένος/ εκνευρισμένος. Θέλεις να το συζητήσουμε και να βρούμε μια λύση;"
