Σπίτι με έφηβο και χωρίς φωνές δεν γίνεται! Γιατί όταν η αντίδραση και η αμφισβήτηση του εφήβου συναντά την ένταση και την κούραση του γονιού, η κατάσταση γίνεται εκρηκτική
Οι φωνές είναι ίσως η πιο συχνή μορφή επικοινωνίας με ένα έφηβο και εκείνες τις στγιμές είναι δύσκολο για τον γονιό να αντιληφθεί ότι πίσω από κάθε αντίδραση υπάρχει μια ανησυχία, μια φοβία, αλλά και η αγάπη.
Διαβάστε Επίσης
Οι φωνές δεν φέρνουν αποτέλεσμα. Κι αυτό το αντιλαμβάνεται ο γονιός καθημερινά, ενώ το υποστηρίζει και η επισήμη. Οι φωνές μας απομακρύνουν από τα παιδιά, ειδικά τους εφήβους που αναζητούν αυτονομία, αναγνώριση και σεβασμό. Όταν ο τόνος ανεβαίνει, συχνά αποσύρονται, αμύνονται ή αντιδρούν πιο έντονα.
Πίσω από κάθε αντίδραση του εφήβου υπάρχει μια ανησυχία, μια φοβία, αλλά και η αγάπη.
Έρευνες στην ψυχολογία της οικογένειας επισημαίνουν ότι η συνεχής λεκτική ένταση μπορεί να έχει μακροπρόθεσμες επιπτώσεις: Αυξημένο άγχος, μειωμένη αυτοεκτίμηση και δυσκολία επικοινωνίας στην ενήλικη ζωή. Οι ειδικοί προτείνουν εναλλακτικές μορφές επικοινωνίας, με κλειδί την αυτορρύθμιση του γονιού που οφείλει να ελέγξει τον θυμό του και να χρησιμοποιεί πιο ήρεμη φωνή, ώστε να πει αυτό που θέλει χωρίς να χαθεί η σχέση με το παιδί.
"Μόλις φώναξα στο έφηβο παιδί μου... και τώρα;"
Υπάρχει πάντα η επανασύνδεση. Κι ο πιο εύκολος και άμεσος τρόπος για να το κάνει ένας γονιός είναι μέσω μηνυμάτων. Ενώ το ιδανικό θα ήταν μια συζήτηση από κοντά, οι έφηβοι πλέον έχουν πολύ κοντά το κινητό τους. Όταν, λοιπόν, δεν θέλουν να μιλήσουν, είναι κλεισμένοι στο δωμάτιό τους, είναι στο σχολείο ή σε βόλτα, ένα μήνυμα μπορεί να κάνει τη διαφορά.
Η ψυχολόγος Becky Kennedy προτείνει 5 μηνύματα που μπορούν να φέρουν επανασύνδεση μετά από φωνές:
"Λυπάμαι που φώναξα το πρωί. Είμαι σίγουρος/η ότι αυτό δεν σε έκανε να νιώσεις καλά. Θα προσπαθώ να παραμένω ψύχραιμος/η σε τέτοιες στιγμές. Σ’ αγαπώ".
"Συνεχίζω να σκέφτομαι τι έγινε το πρωί και πώς ήμουν απότομος/η μαζί σου. Φαντάζομαι ότι αυτό ήταν πολύ εκνευριστικό. Θέλω να ξέρεις ότι σκέφτομαι πώς μπορώ να είμαι πιο υπομονετικός/ή την επόμενη φορά".
"Σκέφτομαι πόσο εκνευρίστηκα το πρωί και εύχομαι να είχα μιλήσει με πιο ήρεμη φωνή. Συγγνώμη".
"Μερικές φορές, όταν αναστατώνομαι όπως σήμερα το πρωί, δυσκολεύομαι να παραμένω ήρεμος/η. Δεν είναι δικό σου φταίξιμο και λυπάμαι που φώναξα".
"Εύχομαι να σου συνέβησαν το πρωί όμορφα πράγματα και να μην σκέφτεσαι μόνο εμένα να σου φωνάζω. Συγγνώμη. Σ’ αγαπώ και θα σε δω αργότερα".
Πώς να μειώσεις τις φωνές:
Αναγνώρισε τα "σημάδια" του εκνευρισμού σου και πάρε λίγα δευτερόλεπτα για να πάρεις μια βαθιά ανάσα και να ηρεμήσεις. Αυτό βοηθά στο να μη φτάσει η κατάσταση στο σημείο "φωνάζω".
Διατήρησε ήρεμη φωνή- Έρευνες δείχνουν ότι όταν οι γονείς φωνάζουν, τα παιδιά/έφηβοι "μπλοκάρουν" και δεν ακούν αυτό που λες.
Εντόπισε πότε φωνάζεις- Αν για παράδειγμα κάθε πρωί υπάρχει σύγκρουση επειδή ο έφηβος αργεί για το σχολείο, προσπάθησε να διορθώσεις την αιτία.
Απόφυγε τις φωνές ως μέσο πειθαρχίας- Έρευνες δείχνουν ότι η συχνή χρήση σκληρής λεκτικής πειθαρχίας (φωνές, προσβολές) σχετίζεται με προβλήματα συμπεριφοράς και συναισθηματικά ζητήματα στους εφήβους.
Αν υπάρξουν φωνές: Συγχώρεσε, εξήγησε, επανέφερέ σύνδεση. Είναι σημαντικό μετά να συζητήσεις με τον έφηβο και να προσπαθήσεις να επαναφέρεις τη σύνδεση στη σχέση σας.
Διαβάστε Επίσης
