Ξεκινάει σε πολύ μικρή ηλικία, όταν κάθεται στο καρεκλάκι φαγητού... όλα τα φαγητά καταλήγουν στο πάτωμα. Συνεχίζει με ό,τι βρίσκει πάνω στο τραπεζάκι, παίρνει τα σουβέρ και τα ρίχνει κάτω. Παιχνίδια, φαγητά, βιβλία όλα θέλει να τα ρίχνει.
Δεν το κάνει επίτηδες για να σε εκνευρίσει. Απλά του αρέσει πολύ. Γιατί; Η κίνηση που κάνουν ενεργοποιεί τον κινητικό φλοιό (για κίνηση), το αισθητήριο σύστημα (για ανατροφοδότηση) και την παρεγκεφαλίδα (για συντονισμό). Με λίγα λόγια είναι κάτι πολύ απολαυστικό για έναν εγκέφαλο που αναπτύσεται. Μια κίνηση που ικανοποιεί το παιδί και ταυτόχρονα παίζει πολύ σημαντικό ρόλο στον συντονισμό των κινήσεων και στη διατήρηση της ισορροπίας.
Σε μεγαλύτερη ηλικία, τα παιδιά ρίχνουν πράγματα για να καταλάβουν τη "δράση-αντίδραση", να ανακαλύψουν τη δύναμή τους, να προκαλέσουν την προσοχή σου, να δείξουν τον εκνευρισμό τους ή την αγανάκτησή τους, να δουν τι θα γίνει!
Όταν ρίχνουν μαλακά παιχνίδια κάτω, τότε είναι παιχνίδι. Αν, όμως, ρίχνουν κάτω πράγματα κι αναστατώνουν το σπίτι, τότε πρέπει να βάλεις όρια. Πώς πρέπει να αντιδράσεις:
- "Αν το ρίξεις ξανά, τότε θα στο πάρω". Χωρίς φωνές, αλλά με σταθερότητα. Κι αν το ρίξει πάρ'το και δώσε ένα παιχνίδι πιο κατάλληλο.
- Μπορείς να ρίξεις τη μπάλα στην παιδική χαρά, αλλά όχι στο σπίτι
-Μπορείς να ρίχνεις τις μπάλες στο καλάθι όχι στο πάτωμα
-Μπορείς να ζουλήξεις τα μαξιλάρια του καναπέ, όχι να τα πετάς κάτω
